Rozdział 17

Łukasz
Obudziłem się w momencie gdy ktoś mną potrząsał.
-Marcelina?!-krzyknąłem tak głośno, że obudziłem chyba połowę Dortmundu.
-Spokojnie. Chyba coś złego Ci się śniło, bo strasznie krzyczałeś.
-Boże! To ty, naprawdę Ty. Już myślałem, że na zawsze Cię straciłem.-powiedziałem jak najszybciej umiałem i mocno ją przytuliłem.
-Wariacie! Udusisz mnie zaraz, a tak poza tym to nigdzie się nie wybieram, więc śpij dalej.
-Nie mogę, miałem okropny sen i nie dam rady.
-To jak nie zaśniesz to opowiedz mi ten sen.
-Śniło mi się, że Cię zdradziłem, ty wyjechałaś i popełniłaś samobójstwo...już nigdy więcej cię nie mógłbym zobaczyć, dotknąć...
-Oj Łukasz, Łukasz. Nigdy więcej nie oglądasz Titanica! Nigdy! A teraz dobranoc.-powiedziała śmiejąc się i odwróciła się w druga stronę układając się do snu. Poszedłem w jej ślady i przytulając się do mojej ukochanej zasnąłem.

Marcela
Rano obudziłam się jako pierwsza. Łukasz jeszcze spał. Zeszłam na dół a tam Sara oglądała bajki w salonie.
-Nie śpisz już słonko?
-Nieee. Obudziłam się wcześniej, bo Tuńczyk* nie dawał mi spać. Nakarmiłam go i przyszłam oglądać Bolka i Lolka.
-A co chcesz na śniadanie?
-Naleśniki.-powiedział za nią Łukasz stojący przy schodach.-Najlepiej z nutellą i polewą truskawkową.
-Zdaje mi się, że piłkarz powinien dbać o linię.-powiedziałam idąc w stronę kuchni.
-Ale jeśli w grę wchodzą Twoje naleśniki to nie ma diety.
-Hahaha. Zabawne. Chodź mi lepiej pomóc jeśli chcesz mieć kuchnię w całości.
-Twój superman już leci pani kapitan.-powiedział i zaczął biec do kuchni podskakując.
-Debil....
Po tym jak zjedliśmy śniadanie Łukasz odwiózł Sarę do przedszkola i sam pojechał na trening. Ja ogarnęłam trochę dom i zrobiłam zakupy. Ciągle chodziło mi po głowie to co Łukasz powiedział o swoim śnie. Zdradził mnie a ja popełniłam samobójstwo. Nie to jakaś paranoja-pomyślałam. Jednak po chwili zmieniałam zdanie i byłam już w drodze do wróżki. Tak ja Marcelina Wasilewska szłam do jak miałam w zwyczaju to nazywać " pustej złodziejki" żeby dowiedzieć się 'prawdy' o swoim związku. Niepewnie weszłam do środka.
Jednak od razu tego pożałowałam.
-Chcesz znać prawdę?
-Tak.
-Jesteś pewna?
-Tak!
-A więc, widzę.... widzę kobietę, blondynkę...z mężczyzną.
-I?
-I śmierć. Bolesną, w cierpieniach....-nie dałam jej dokończyć.
-Pieprzysz głupoty idiotko!-krzyknęłam i wybiegłam z jej "gabinetu".
Starałam się zapomnieć o tym co mi powiedziała, ale nie potrafiłam. A co jeśli ma rację? A co jeśli sen Łukasza i jej słowa to jakaś zapowiedź? Zapowiedź czegoś strasznego? Zapowiedź mojego końca?


----------------------------------------------------------
Przepraszam Was za wszystkie łzy, które wylałyście przy
ostatnich rozdziałach. Nie mogłam od razu napisać, że to
wszytko to tylko sen Łukasza.
A tak zbaczając z tematu opowiadania to jestem mega
dumna z dzisiejszego gola Łukasza. <3 Nie wygraliśmy,
ale Piszczu jest mistrzem. :D